Ze vieren binnenkort hun twaalfde verjaardag en vandaag gooien ze hun zesde plaat de wereld in. Ik heb het over Divanhana, een kwintet uit het Bosnië-Herzegovina dat we hier vooral leerden kennen door de onzalige burgeroorlog en de bloeddorstige generaals die er de dienst uitmaakten.

Net zoals elders in de Balkan, werd en wordt er echter ook de meest fantastische muziek gemaakt en de band Divanhana is daar ongetwijfeld een van de meest in het oog springende en beste exponenten van. In de loop van hun intussen dus twaalfjarig bestaan, hadden de vijf bijzonder ijverig gebouwd aan een trouwe groep fans, niet alleen in eigen omgeving, maar ook in West-Europa en Canada, delen van de wereld waar ze geregeld te zien waren. Tenminste, dat was het geval tot einde 2019 en toen kwam er dus dat andere onheil over de wereld gedwarreld. Covid trof Bosnië-Herzegovina ongemeen hard en ging vanaf maart 2020 in eengolf van lock-downs. Gelukkig waren de opnames voor deze nieuwe plaat -gemaakt in Slovenië- zo goed als klaar en konden de studio-mensen tijdens de pandemie aan de slag met de resultaten, zodat, bij de eerste de beste gelegenheid de laatste drie songs in Sarajevo konden opgenomen worden, maar toen schreven we al juni 2021.

In de tussentijd hadden de bandleden van de hoge nood een deugd proberen te maken: ze zaten verspreid over vijf, zes verschillende steden in het land en konden slechts contact hebben via hun smartphones. Daarmee maakten ze apart van elkaar, het materiaal op dat uiteindelijk zou leiden tot de “quarantaine-EP” die we ,og te goed hebben. Deze nieuwe volwaardige CD toont een band, die voor het eerst flink wat eigen composities bevat van de bandleden en dat dat is de grote verandering, vergeleken met de vorige platen, die grotendeels op traditionele liederen en dansen teerden.

Nu is er dus veel nieuw werk te horen, zij het dat voor de thema’s en de verhalen, nog geregeld teruggevallen wordt op de traditie. Divanhana brengt immers de “sevdah” of “sevdalinka”, wat je kunt vergelijken met de blues: veelal melancholische folk, in diepe traditie geworteld en met accordeon en viool als meest in het oog springende instrumenten. In Portugal zou men dit “fado” noemen, in Griekenland “rebetiko” en Divanhana bewijst met deze plaat dat ze de knepen van het vak meer dan een beetje onder de knie hebben. Natuurlijk, ze beschikken met de fenomenale stem van Sejla Grgic over een troef, waar vele andere bands alleen maar jaloers kunnen van zijn en de bandleden beheersen hun instrumenten dermate meesterlijk, dat ze, zo dunkt mij, in een mum van tijd elke zaal of plein in vuur en vlam kunnen zetten.

Het volstaat dat je even naar opener “Na Kuslatu Se Mahrama Vihori” luistert, om te weten wat ik bedoel. Ook van “Cilim” circuleert er een YouTube-filmpje om te verduidelijken wat woorden moeilijk kunnen beschrijven. In “Opa Opa”, zitten dan weer onmiskenbare Latin-klanken, aangevuurd door heftige blazer. Tel daar het gegeven bij, dat nogal wat tracks door de bandleden zelf geschreven zijn en je kunt niet anders dan besluiten dat Divanhana met deze nieuwe plaat bevestigen wat velen al een tijdje zagen aankomen: dit is simpelweg de top van de hedendaagse Balkanmuziek.

(Dani Heyvaert)

releasedata: 28.01.2022